กลอนสรตะ Tham Rai
เมื่อตอนเด็ก ตอนยังเล็ก ได้ใกล้
แล่นเรือใบ จะ
เล่นไถน้อย วิ่งเปรี้ยว ตามมี
ร้ายดี เล่นธนู ก็อยู่ตาม
พ้องกันอยู่ สู้ไม่ห่าง ทุกเมื่อ
ทั้งหมดเพื่อ บททั่ว เถื่อสาม
ไม่ทุ่มเถื่อน ตลอดทุ่ง นาดาม
โครงคล่าว เถื่อนกาม น้ำตาพา
พร่างไสว แด่วันพรุ่ง ปีรุ่งโน้น
เดี๋ยวนี้ เพ็ญพูน เต็มสิบห้า
อวบเอาะ เผาะงาม ตามเวลา
ที่เคยมา ก็ไม่มา ในเขตปอง
พระปิฎกธรรม MBU.๖๐/๑๗๕.
กลอนสรตะ Sukhi
ผิดมิเห็น เป็นไร อย่างได้ทราบ
ผิดไม่รู้ ดั่งที่รับ มาได้
ผิดไม่ถูก ไม่มาถึง อย่างไร
ที่ผิดไป ย่อมมิเกี่ยว เมื่อเหลียวดู
เพราะที่รู้ รู้ว่าอยู่ ตรงที่ถูก
มิสนุก หรือสนุก มิอดสู
แม้นลืมคำ กระทำกิจ ผิดน่าดู
ยามย่างอยู่ ตรงเหยียบย่อง ที่ผ่องมี
มีที่ผ่อง แพรวใส ไม่ต้องทุกข์
เพราะทำถูก เรียนถูก กะ
เพราะเรื่องว่า พ่อจ๋า แม่มาดี
เพราะเรื่องที่ แม่เอ๋ย พ่อเลยทาง
พระปิฎกธรรม MBU.๕๑/๓๑๔.
กลอนสรตะ Atta
อัตรา วันพุธ หรือเสาร์
หรือเมื่อโน้น วันนั้น นานเนา
วันเศร้า ที่ไม่เผา ผีกัน
ไม่ให้ ไป-มา ว่าเอก
ไม่เสก วิทยศัพท์ ปรับผัน
ไม่นับเลข เอกโท มโนนันต์
อาธรรม์ วันละนิด ผิดไป
ด้วยอัตรา อนิจจัง นั่งทุกข์
นั่งมิถูก ตำแหน่ง แห่งไหน
ทั้งที่มา แสดงด้วย อวยชัย
แต่ทำไม ไม่ได้ เลยสักซอง
พระปิฎกธรรม MBU.๒๗/๓๔๑.
